We doen maar wat
Door: Helmi
Blijf op de hoogte en volg Koen Helmi Eefie en Goesje
15 September 2018 | Frankrijk, Tours
Elke ochtend is het al vroeg gezellig in het 'grote' bed en worden we wakker geknuffeld door de meiden die dan ook echt al meteen 'aan staan'. We voeren die ochtend een minimale hoeveelheid oud brood aan een maximale hoeveelheid brutale eenden en lopen nog even wat rond een watersluis. Vervolgens pakken we onze fietsen om een mooi en stevig tochtje te maken. De heuvels zijn stijl en toen koen bedacht dat harde banden essentieel zijn, mislukte de poging om ze op te pompen. Met een platte band stranden we bij een schattig Frans restaurant waar we voor een luttele 16 euro van een heerlijke 3 gangen lunch genieten.
Eenmaal terug op de camperplaats vinden we een vriendelijke buurcamperaar die ons na lang zoeken kan helpen aan een passense fietspomp. Het is 16.00 uur als we aan onze planning van die dag beginnen: een fietstocht. We trappen een rustige en vrij vlakke tocht langs een rivier met de wel heel toepasselijke naam: de la Somme. Tegen de tijd dat we enigszins verkleumd terug komen biedt de camper ons weer alles wat we nodig hebben. We voelen ons er allemaal erg in thuis en er wordt gekleurd, gekookt, gekleid, gedanst, gegeten, heerlijk geslapen en uhh.. jah
Een campertje verderop wordt behuisd door een wat ouder Brits echtpaar die ons savonds uitnodigen om binnen komen te zitten. Koen krijgt een goed glas whisky in zijn handen gedrukt en ik ga voor een rijkelijk glas rode wijn. Eentje zoals mijn opa zou schenken onder de toelichting: "het bovenste randje van het glas heeft ook geld gekost." Op jou ouwe! En wat een fantastische gesprekken we die avond voeren. Het stel backpackt al jaren, zijn kunstenaars en onderzoekers van een uitstervend haaienras. Ze zijn razend enthousiast over onze reis en we sluiten af met een stevige knuffel en wat extra besef over hoe bijzonder het is dat we nu op deze manier op weg zijn.
De volgende ochtend besluiten we op de bonnefooi om een historisch dorp te bezoeken, waar we uren rondwandelen, een homemade biertje drinken en zien hoe ze vuur maken met stenen. Vooral Eefie is onder de indruk, en natuurlijk gaan er twee stenen mee naar huis. Na het eten vallen de kids in slaap terwijl we op weg zijn naar onze volgende bestemming: the middle of nowhere.
Althans daar dachten we heen te gaan haha. Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee (of tegen, t is maar hoe ge t ziet he) en was t gewoon een parkeerplaats op een berg. Jottum. Maar we sliepen er heerlijk en de volgende ochtend vertrokken we weer op tijd richting het zuiden.
Omdat de kids het zo goed deden zijn we verder gereden dan we die ochtend hadden bedacht en hoewel de paar honderd kilometer bijna de hele dag in beslag nemen was t een heerlijke dag. Het uitzicht en de prachtige camping waar we ons Nooky uiteindelijk neer planten zijn absoluut de moeite waard. De kids vermaken zichzelf, het zonnetje schijnt en de koelkast doet wat ie moet doen. Proost :)
Eenmaal terug op de camperplaats vinden we een vriendelijke buurcamperaar die ons na lang zoeken kan helpen aan een passense fietspomp. Het is 16.00 uur als we aan onze planning van die dag beginnen: een fietstocht. We trappen een rustige en vrij vlakke tocht langs een rivier met de wel heel toepasselijke naam: de la Somme. Tegen de tijd dat we enigszins verkleumd terug komen biedt de camper ons weer alles wat we nodig hebben. We voelen ons er allemaal erg in thuis en er wordt gekleurd, gekookt, gekleid, gedanst, gegeten, heerlijk geslapen en uhh.. jah
Een campertje verderop wordt behuisd door een wat ouder Brits echtpaar die ons savonds uitnodigen om binnen komen te zitten. Koen krijgt een goed glas whisky in zijn handen gedrukt en ik ga voor een rijkelijk glas rode wijn. Eentje zoals mijn opa zou schenken onder de toelichting: "het bovenste randje van het glas heeft ook geld gekost." Op jou ouwe! En wat een fantastische gesprekken we die avond voeren. Het stel backpackt al jaren, zijn kunstenaars en onderzoekers van een uitstervend haaienras. Ze zijn razend enthousiast over onze reis en we sluiten af met een stevige knuffel en wat extra besef over hoe bijzonder het is dat we nu op deze manier op weg zijn.
De volgende ochtend besluiten we op de bonnefooi om een historisch dorp te bezoeken, waar we uren rondwandelen, een homemade biertje drinken en zien hoe ze vuur maken met stenen. Vooral Eefie is onder de indruk, en natuurlijk gaan er twee stenen mee naar huis. Na het eten vallen de kids in slaap terwijl we op weg zijn naar onze volgende bestemming: the middle of nowhere.
Althans daar dachten we heen te gaan haha. Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee (of tegen, t is maar hoe ge t ziet he) en was t gewoon een parkeerplaats op een berg. Jottum. Maar we sliepen er heerlijk en de volgende ochtend vertrokken we weer op tijd richting het zuiden.
Omdat de kids het zo goed deden zijn we verder gereden dan we die ochtend hadden bedacht en hoewel de paar honderd kilometer bijna de hele dag in beslag nemen was t een heerlijke dag. Het uitzicht en de prachtige camping waar we ons Nooky uiteindelijk neer planten zijn absoluut de moeite waard. De kids vermaken zichzelf, het zonnetje schijnt en de koelkast doet wat ie moet doen. Proost :)
-
15 September 2018 - 14:27
Mariëtte Van Der Sommen:
Hoi Koen, Helmi, Eefie en Goesje,
Wat fijn dat jullie zoveel leuke en plezierige momenten met de kinderen in Frankrijk genieten. We vinden het ook leuk om jullie verhalen te lezen. Lijkt net of we met jullie meereizen. Blijf zo doorgaan en hele lieve kusjes voor jullie de kleinkinderen. We blijven jullie volgen vanuit Malloca.
Groetjes en veel plezier,
Leo en Mariëtte -
15 September 2018 - 16:46
Theo:
Prachtig geschreven. Heerlijk te lezen.
Het klinkt nu al bijna als een onvergetelijke reis, en dan zijn jullie echt nog maar net vertrokken. Vreemde mensen leren kennen en vreemde plekken bezoeken met je gezin en je Nooky lijkt me geweldig. Ben er stiekem best wel jaloers op ;)
Geniet ervan en blijf ons de mooie verhalen schrijven, dan kunnen we meegenieten!
Groetjes,
Theo en fam. -
18 September 2018 - 19:05
Maria Harperink :
Hallo Schatties. Wat een mooi reisverhaal heb je geschreven. In de buurt van Tours. Daar ligt onze heilige Martienes begraven. Moet je echt even n gaan kijken. Het schijnt dat er een tegeltje van een rooienaar in de kapel is gemetseld. Fijn dat de meisjes het goed doen. En het mooie weer erbij. Geniet nieten met een grote G. Liefs. Kus. -
19 September 2018 - 18:14
Hinke:
Heee lieve koen helmi eefie en goesje.
Wat een gaaf avontuur. Nu al leuk om jullie avonturen te volgen. Héérlijk :doen wat op dat moment goed voelt en niks moeten.
Geniet er samen van, dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
